Συναισθήματα στον αθλητισμό

Κίνητρα και κίνητρα

• Τα κίνητρα πρέπει να εξομοιωθούν με διαρκή διάθεση αξιολόγησης, συνεπώς τα κίνητρα είναι κίνητρα για συμπεριφορά με στόχο τον στόχο σε καταστάσεις που επιμένουν με την πάροδο του χρόνου, επιμένουν στην κατάσταση και με συγκεκριμένο τρόπο προσωπικότητας.

Τα κίνητρα έχουν ένα ασυνείδητο καθώς και ένα συνειδητό επίπεδο και βρίσκονται μεταξύ της στάσης και των οδηγών κάποιου. Τα κίνητρα στον αθλητισμό σχετίζονται είτε με την ίδια την άσκηση είτε με το αποτέλεσμα. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα μπορεί να γίνει κατανοητό, μεταξύ άλλων, ως η παράσταση ως αυτο-επιβεβαίωση, αλλά και ως παρουσίαση της απόδοσής του και συμπεριλαμβανόμενης συμπεριφοράς κυριαρχίας. Επιπλέον, η άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για άλλους σκοπούς, π.χ. κάνοντας επαφές και φιλίες, εξυπηρέτηση. Εάν το κίνητρο ενός αθλητή σχετίζεται με το ίδιο το άθλημα, αυτό μπορεί να είναι η φυσική πρόκληση, η αισθητική ή η σωματική εμπειρία κάποιου. Ωστόσο, εάν χρησιμοποιείται ως μέσο για άλλους σκοπούς, περιλαμβάνονται η διατήρηση της υγείας, της φυσικής κατάστασης, της εμπειρίας της φύσης και της χαλάρωσης.

Εάν τα περιστατικά και τα ατομικά κίνητρα ταιριάζουν, τότε το κίνητρο είναι το αποτέλεσμα.

• Τα κίνητρα στον αθλητισμό είναι οι τρέχουσες συναισθηματικές (π.χ. φίλοι, φόβοι, ελπίδες) και γνωστικές (π.χ. προσδοκίες) διαδικασίες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση του αθλητισμού.

Οι διαδικασίες κινήτρων αποτελούν σημαντική προϋπόθεση για καλή απόδοση στον αθλητισμό.

Κίνητρο επίτευξης

Κίνητρο επίτευξης είναι η «προσπάθεια να αυξηθεί η ικανότητα κάποιου ή να διατηρηθεί όσο το δυνατόν υψηλότερο σε όλες τις δραστηριότητες στις οποίες κάποιος θεωρεί ότι ένα ποιοτικό πρότυπο είναι δεσμευτικό και του οποίου η εκτέλεση μπορεί επομένως να πετύχει ή να αποτύχει». (Heckhausen) Ο αθλητής προσπαθεί έτσι να ένα συγκεκριμένο άθλημα, στο οποίο κάποιος θέτει πρότυπα ποιότητας για τον εαυτό του, για να πληροί και έτσι να φτάσει ή να υπερβεί το πρότυπο ποιότητας. Το ποιοτικό πρότυπο καθορίστηκε είτε μεμονωμένα είτε εξωτερικά και αποτελείται από μια απόδοση που πρέπει να επιτύχει ο αθλητής (π.χ. ένα καθορισμένο Χρόνος σπριντ). Με τη βοήθεια ποιοτικών προτύπων, ο αθλητής μπορεί να εκτιμήσει μεμονωμένα τη δυσκολία ενός συγκεκριμένου έργου και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της εργασίας και, συνεπώς, τελικά και το αποτέλεσμα της δράσης. Το αποτέλεσμα της δράσης αξιολογείται μεμονωμένα, οπότε η δική σας αξίωση αποφασίζει εάν μια ενέργεια είναι επιτυχής ή όχι.

• Το κίνητρο επίτευξης, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει το κίνητρο ενεργοποίησης του αθλητισμού και βασίζεται στην ατομική προσπάθεια να επιτύχει κάτι. Είναι επομένως ένα από τα πολλά κίνητρα, αλλά κυρίως ενθαρρύνει τους ανθρώπους να κάνουν σπορ.

Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προκλήσεις και καταστάσεις απόδοσης καθορίζονται από την προσωπικότητά τους. Εδώ είναι μεταξύ περισσότερων "Με επιτυχία" κι αλλα "Κίνητρα αποτυχίας«Διαφοροποιημένος. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τις διαφορές στη συμπεριφορά ενόψει μιας πρόκλησης απόδοσης. Σε αντίθεση με εκείνους που φοβούνται την αποτυχία, οι αθλητές που είναι σίγουροι για την επιτυχία αναζητούν καταστάσεις απόδοσης και τους προσεγγίζουν με αισιοδοξία. Τυχόν κίνδυνοι αποφεύγονται από αθλητές που φοβούνται την αποτυχία και η πίεση μιας κατάστασης απόδοσης είναι πολύ πιο δύσκολο να αντέξει, οπότε αυτή η πίεση έχει αρνητικό αντίκτυπο στο αποτέλεσμα της δράσης. Κινητήρια είδη με αυτοπεποίθηση της επιτυχίας δικαιολογούν πιθανές αποτυχίες κυρίως με έλλειψη δεξιοτήτων. Αντίθετα, οι αθλητές που φοβούνται την αποτυχία αποδίδουν την κακή απόδοση κυρίως σε δυσμενείς εξωτερικές συνθήκες.

-> „Ελπίδα για επιτυχία" ή. "Φόβος αποτυχίας«Είναι τα μόνιμα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά τους καθορίζουν το επίπεδο του συνολικού κινήτρου.

εκνευρισμός

Όταν ένας αθλητής παρά τα πάντα κίνητρο Η αποτυχία επίτευξης στόχου απόδοσης οδηγεί σε κατάσταση εκνευρισμός. Η απογοήτευση νοείται ως «η εμπειρία της απογοήτευσης λόγω μιας πραγματικής ή αποφευχθείσας απογοήτευσης των στόχων». Οι άνθρωποι αποφασίζουν αφενός ότι αντιδρούν διαφορετικά σε διαφορετικές απογοητευτικές καταστάσεις και αφετέρου επίσης από τον βαθμό Ανοχή απογοήτευσης (περισσότερο ή λιγότερο επαρκής επεξεργασία απογοητευτικών καταστάσεων). Οι αντιδράσεις στην απογοήτευση μπορεί να είναι εποικοδομητικές, από την άλλη πλευρά, οι απογοητεύσεις συχνά οδηγούν σε αποφυγή αντιδράσεων στις οποίες ο πραγματικός στόχος δεν επιδιώκεται άμεσα.

Αντιδράσεις στην απογοήτευση:

1. επίθεση
2. αναβληθείσα επίθεση (επίθεση όχι εναντίον π.χ. του απογοητευτικού αντιπάλου, αλλά εναντίον του διαιτητή)
3. Αυτόματη επίθεση (επιθετικότητα προς το δικό μου "I"
4. Παλινδρόμηση (αδυναμία ανάκλησης της απόδοσης κάποιου)
5. Απάθεια (ανικανότητα δράσης)
6. παραίτηση
7. μετατόπιση
8. "Βγαίνοντας από το πεδίο" (αποφεύγοντας μελλοντικές απογοητεύσεις)
9. Εξορθολογισμός (εύρεση λόγων για τους οποίους ο στόχος δεν επιτεύχθηκε)

επίθεση

• Οι αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να κριθούν ως επιθετικές εάν κάποιος, σε αντίθεση με τους αθλητικούς κανόνες και κανόνες, σκοπεύει ρητά να βλάψει άλλους ανθρώπους με αυτήν τη δραστηριότητα. Αυτή η ζημιά μπορεί να είναι φυσική και ψυχική.

Η επιθετική συμπεριφορά στοχεύει πάντοτε στη βλάβη. Είναι μεταξύ του σαφής και ενόργανος Διαφοροποιημένη επιθετικότητα. Σε περίπτωση ρητής επιθετικότητας, το Ζημιά ως άμεσος στόχος η επιθετική πράξη γίνεται κατανοητή. Στην οργανική επιθετικότητα, η επιθετική συμπεριφορά ενός αθλητή χρησιμοποιείται για την επίτευξη ενός αθλητικού στόχου (Επιθετική αμυντική συμπεριφορά στο ποδόσφαιρο για να εκφοβίσει τον αντίπαλο). Επιπλέον, η επιθετικότητα μπορεί να λάβει χώρα σωματικά, λεκτικά ή συμβολικά (με τη βοήθεια χειρονομιών).

Για να μπορέσετε να απαντήσετε στην ερώτηση - πώς προκύπτει η επιθετικότητα; τρεις θεωρίες επιθετικότητας στήνω.

1. ο Θεωρία απογοήτευσης-επιθετικότητας δηλώνει ότι η επιθετικότητα είναι πάντα συνέπεια της απογοήτευσης, αλλά η απογοήτευση δεν οδηγεί απαραίτητα σε επιθετικότητα, αλλά επίσης π.χ. Παραίτηση ή απάθεια.
2. ο Θεωρία έννοιας κίνησης και ένστικτου οδηγεί την επιθετική συμπεριφορά πίσω σε μια έμφυτη επιθετική κίνηση ή ένστικτο, όπου το άθλημα αντιπροσωπεύει μια κατάλληλη βαλβίδα για την εκκένωση των επιθέσεων.
3. ο Μάθηση και κοινωνικοποίηση θεωρητικές έννοιες της επιθετικότητας αντιλαμβάνονται την επιθετική συμπεριφορά ως αποτέλεσμα μαθησιακών διαδικασιών. Η επιθετική συμπεριφορά μαθαίνεται με την πάροδο του χρόνου, με βάση την εμπειρία. Εάν αναγνωριστεί ότι η επιθετική συμπεριφορά οδηγεί συχνά στην επιτυχία, μαθαίνεται από το άτομο.