ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΆ ΤΗΣ ΝΌΣΟΥ ΤΟΥ ALZHEIMER

Διάγνωση της νόσου του Alzheimer

Προς το Διάγνωση του Αλτσχάιμερ ανήκει στο ICD-10, τη διεθνή ταξινόμηση ασθενειών, την απόδειξη του συνδρόμου άνοιας (Μειωμένη μνήμη, τουλάχιστον μία άλλη γνωστική εξασθένηση, βλάβη που σχετίζεται με την καθημερινή ζωή) καθώς και εκτεταμένη διάγνωση αποκλεισμού.

Για την έγκαιρη διάγνωση του συνδρόμου άνοιας, νευροψυχολογικές εξετάσεις όπως το Μ.αυτό-Μ.χτυπά-ΜΙΚΡΟ.υποκρίνομαι-ΜΙ.πλαστικοποίηση (MMSE) κατάλληλος. Το τεστ καλύπτει συνολικά 11 μονάδες σε 10-15 λεπτά που εξετάζουν τις λειτουργικές περιοχές προσανατολισμού, μνήμης, γλώσσας, ανάγνωσης, γραφής, αριθμητικής, πρακτικής, γνώσης, χωρικής σκέψης και προσοχής. Μπορούν να επιτευχθούν έως 30 βαθμοί. Το εύρος μεταξύ 18 και 24 πόντων δείχνει ένα ελαφρύ άνοια, η μέτρια άνοια μπορεί να διαγνωστεί με σημεία μεταξύ 10 και 17 και με σοβαρή άνοια τα σημεία που επιτυγχάνονται είναι κάτω από 10.

Η εξέταση τομογραφίας χρησιμοποιώντας υπολογιστή ή τομογραφία μαγνητικού συντονισμού (CT και MRT) δείχνει μια τυπική εικόνα με συρρίκνωση σε άτομα με νόσο του Αλτσχάιμερ (ατροφία) του εγκεφάλου, ειδικά στην περιοχή των μετωπιαίων, κροταφικών και βρεγματικών λοβών με μεγέθυνση των κοιλοτήτων που γεμίζουν με νερό του εγκεφάλου (νευρικό νερό) (Κόλπος της καρδιάς). Η απεικόνιση είναι σημαντική για να αποκλειστούν άλλες αιτίες του συνδρόμου άνοιας. Μια σχετικά νέα διαδικασία (PET = τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) μπορεί να δείξει μεταβολισμό της ενέργειας που επηρεάζεται στις πληγείσες περιοχές του εγκεφάλου. Το PET τεκμηριώνει τη μειωμένη κατανάλωση γλυκόζης στους μετωπικούς, κροταφικούς και βρεγματικούς λοβούς. Το EEG είναι είτε μη χαρακτηριστικό είτε έχει επιβραδύνει τον βασικό ρυθμό.

Διαβάστε περισσότερα για το θέμα: Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων

Η ανάλυση της β-αμυλοειδούς ή της β-πρωτεΐνης στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό μπορεί να βοηθήσει στην επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσου του Alzheimer.

Μια εξέταση αίματος μπορεί να αποκαλύψει την παρουσία μεταβολικών διαταραχών, ελλείψεων βιταμινών, μολυσματικών ασθενειών και υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ.

Η νευρολογική εξέταση συχνά δεν δείχνει ανωμαλίες στα αρχικά στάδια και χρησιμεύει για την οριοθέτηση άλλων ασθενειών του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.

Τελικά, η διάγνωση της άνοιας του Αλτσχάιμερ είναι μια διάγνωση αποκλεισμού εάν υπάρχουν τα τυπικά συμπτώματα και υπάρχουν ενδείξεις διαδικασιών συρρίκνωσης στον εγκέφαλο χρησιμοποιώντας μεθόδους απεικόνισης διατομής ελλείψει ευρημάτων που υποδηλώνουν μια άλλη αιτία της άνοιας. Επομένως, για να διευκρινιστεί η άνοια, πρέπει να πραγματοποιηθούν εκτεταμένες διαγνωστικές αποκλεισμού. Τελικά, ωστόσο, η διάγνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ μπορεί να αποδειχθεί μόνο σε εξέταση δειγμάτων του εγκεφάλου μετά το θάνατο του προσβεβλημένου ατόμου, στην οποία αποθέσεις των σχετικών πρωτεϊνών μπορούν να ανιχνευθούν πολύ πέρα από ένα ορισμένο επίπεδο.

Συνοπτικά, τα ακόλουθα είναι σημαντικά για την κλινική διάγνωση:

Υποβάθμιση της μνήμης

Βλάβη άλλων γνωστικών λειτουργιών, π.χ. Γλωσσική λειτουργία, αντίληψη, χωρικός προσανατολισμός

Ερπυστική έναρξη και αργή εξέλιξη

Αποκλείστε άλλες αιτίες άνοιας

Διαφορική διάγνωση του Αλτσχάιμερ

Είναι σημαντικό να διαφοροποιηθεί η νόσος του Αλτσχάιμερ από άλλες αιτίες άνοιαπου μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα αιτιώδη. Αυτές περιλαμβάνουν, πάνω απ 'όλα, κυκλοφορικές διαταραχές του εγκεφάλου (δεύτερη πιο κοινή αιτία άνοιας), λοιμώξεις, ασθένειες αποθήκευσης (π.χ. Νόσος του Wilson), Ανεπάρκεια βιταμινών, αλκοολική τοξική άνοια και άλλες ασθένειες του εγκεφάλου όπως η Η νόσος του Πάρκινσον. Μερικές φορές υπάρχουν επίσης σχετικά μεγάλες περιοχές αλληλεπικάλυψης στις εικόνες συμπτωμάτων της άνοιας του Αλτσχάιμερ και κατάθλιψη.